Woensdag 24 oktober, naar XiChang, een andere wereld

Deze blog wordt geschreven terwijl we in een auto op weg zijn van XiChang naar ZhaoJue. Ray zit achter het stuur en moet de hele reis in haar eentje chauffeuren omdat wij niet mogen rijden hier. Op een bergweg staan we nu stil in een file. Op dit moment is het onduidelijk wat er aan de hand is, maar wel een goed moment om een stukje aan de blog te schrijven, want ook al is de dag nog niet voorbij, we hebben al genoeg indrukken opgedaan om te schrijven. Bovendien staat er nog heel wat op het programma vandaag, dus is het onduidelijk hoeveel tijd we vanavond zullen hebben om te bloggen. Op zo’n moment is het natuurlijk de vraag of we wel een blog ‘moeten’ schrijven, maar eigenlijk is het antwoord op die vraag wel duidelijk. Het doel van deze reis was voor ons al meer dan een vakantie en tijdens dat we hier zijn wordt dat maar eens te meer duidelijk…

We zijn vanochtend om 6.30 vertrokken uit Chengdu met Ray (van Blue Sheep) en met Vuguo die een organisatie leidt die ‘Relevant Art’ heet. Vuguo is een jonge dame van 31 of 32 jaar, 't is maar net welke jaartelling je aanhoudt, de Chinese, Yi of Europese jaartelling. Zij is van het Yi-volk, een minderheidsgroep, waar van er tientallen zijn in China. (Zij nam als ontbijt echt lekker brood mee!) We gaan met haar naar haar geboorte-gebied, XiCheng en het gebied er omheen omdat daar de vrouwen werken die de producten maken voor Relevant Art. Voor wie het duidelijk is waarom we Vuguo een zus noemen zal het ook duidelijk zijn waar Relevant Art haar relevantie in zoekt…. Daarover zullen we later meer vertellen als we terug zijn in NL. Voor nu is het goed om te stellen dat Relevant Art probeert zinvol werk te bieden aan mensen uit het Yi volk. En Vuguo leidt deze organisatie. Morgen daarover meer. Ze reisde vanochtend met ons mee vanuit Chengdu. Na een korte break in XiChang (een stad met in totaal (het hele gebied om de stad) 7 miljoen inwoners) bestaande uit een lunch en een poosje rusten in het appartement van Vuguo, zijn we nu op reis naar ZhaoJue: de stad waar de ouders van Vuguo wonen. We zijn daar straks te gast en er werd net gebeld of er een big of een paar kippen moesten worden geslacht voor ons…! 😉 Het werd uiteindelijk lam. Het Yi volk is een van de vele minderheden in China. Er zijn een paar honderdduizend Yi-mensen. Ze hebben een eigen taal en een eigen 
schrift die totaal anders zijn dan het Chinees. Yi-mensen zien er ook (voor ons) duidelijk anders uit dan de Chinezen die we in Chengdu tegenkomen (en ook weer anders dan de Tibetanen die we daar veel zagen). Het Yi-volk kent prachtige tradities qua kleding, dans en muziek en we zien er naar uit daar wat van te gaan meemaken.

De reis van Chengdu naar XiChang duurde gelukkig iets korter dan de 7 uur die we verwachtten en bracht ons in een behoorlijk ander gebied. Onderweg hadden we tijd zat om kennis te maken met Vuguo. Zij spreekt aardig goed Engels en voor ons beiden is het een mooie mogelijkheid meer te oefenen in een voor ons vreemde taal (Engels vv Chinees). Het levert ook grappige taalfoutjes op. Onze toonuitspraak in het Chinees is lang niet altijd goed. Zo probeerden wij haar na te zeggen wat ze ons net leerde en wat ‘heel goed!’ betekende (omdat we haar net geleerd hadden dat je in het Nederlands ‘goed gedaan’ kon zeggen. Hoe wij het uitspraken en omdat ze de p in plaats van de b zeiden, klonk het echter als de betekenis van ‘erg vet/dik’.

Voor wie zich afvraagt of we nog in de file staan: nee, maar er is heel wat gebeurd intussen. We zijn ongeveer 3 kwartier verder en nog weinig opgeschoten. Er waren diverse files. De laatste vanwege een heel recente landverschuiving waarbij een stuk van de weg verdwenen was. Dit is echter de enige weg naar het gebied waar we heen moeten, dus iedereen staat rustig in de file… - NIET dus! Veel chinezen rijden echt asociaal. Men gaat spookrijden of probeert er een 3 baans weg van te maken (wat het echt niet is). Het helpt allemaal niet aan de doorstroming…

Het is hier bergachtig (het voorgebergte van de Himalaya) en verrassend helder. We merken niets van smog hier en zien opeens een helder blauwe lucht, felle zon en... kleurrijke gebouwen. In Chengdu is alles door de smog vooral smoezelig en grijzig.  

We rijden door berglandschap, dan weer langs kleine dorpjes en als het tegen 5 a 6 uur is zie je langs de kant van de weg mensen of kinderen lopen met een koe aan een touw, op weg naar huis. Kinderen zie je hier opvallend veel vergeleken in Chengdu. Dat komt doordat de Yi-mensen meer kinderen hebben dan de mensen in de steden (mogen). Vier of vijf kinderen hebben is niet ongewoon. Boeiend om te zien hoe de dorpjes eruit zien: kleine, lage huisjes met typische Yi-versiering. Aan heel veel huizen hangen hele bossen mais te drogen. Soms moeten we even stil staan omdat er dieren op de weg lopen: geiten, schapen, eenden…Langs de kant van de weg zie je af en toe van die kleine zwarte varkentjes. En de kleding van de mensen is anders, veel vrouwen dragen op een mooie manier een sjaal om hun hoofd gewikkeld. 

Het is al flink schemerig als we in ZhaoJue aankomen bij ons hotel. Zo, wat een luxe ding, luxer dan Holly’s Hostel. We installeren ons even en gaan dan met Vuguo mee naar het huis van haar ouders, twee straten verder op. In tegenstelling tot Chengdu wordt hier niet elk papiertje en blaadje geveegd, het is veel rommeliger op straat. Maar we worden nog meer bekeken dan in Chengdu. We gaan een donker steegje in, dan een donker gebouw in waar we onszelf bijlichten met onze mobiels en komen in het appartement van haar ouders. Daar zijn nog veel meer mensen: vier kinderen die Vuguo’s neefje en nichtjes blijken te zijn (later komt de oudste terug van school, tegen 21 uur), haar broer en zijn vrouw, een oudere vriendin die als arts werkt in ZhaoJue en haar beide ouders. We gaan, na de begroeting, op de bank zitten en op de lage tafel worden schalen gezet met eten: twee met vlees en twee grote kommen soep met voor ieder een bamboelepel erin. De schalen vlees worden ons uitgelegd: als we van ingewanden van lam houden dan kunnen we uit de ene schaal pakken. In de andere zit de buitenkant van het lam (met botten dan wel). Welke kiezen we? We krijgen allemaal een kommetje rijst erbij en iedereen gaat lekker smikkelen. Inderdaad, met geluiden eten is beleefd. Daar hadden we het met Vuguo nog over gehad, dat wij dan wat anders hebben geleerd dan zij het gewoon zijn en daar konden we lekker om lachen.

Nou, het eten was….anders dan we gewend waren. Heel gastvrij van deze ouders om dit stel vreemdelingen te ontvangen met zoveel eten! Praten met elkaar was wat lastig, door de taalbarriere (en de tv die een speelfilm afspeelde), maar we kregen te horen dat we een mooi koppel zijn en onze neus is zo mooi hoog.

Na het eten en het geven van kadootjes, die niet uit worden gepakt, vertrokken we naar het hotel. Blog afschrijven en dan lekker het bed in. Mx is na deze dag niet helemaal fit meer, en het ging zo goed tot nu toe. We gaan een lekkere nacht maken, hoop ik, morgen 9 uur ontbijt, om 10 uur haalt Vuguo ons op. Dan gaan we naar haar ‘ladies’ toe die naaien en borduren voor Relevant Art.
Zo, nu nog even een Bolletje noten en granenreep ;)