Zaterdag 27 oktober, De stad in en terug naar Chengdu

Vandaag was een vrij rustige dag vergeleken met voorgaande dagen. Tot nu toe  (17.30) verloopt de dag zonder grote bijzonderheden. Nou, dat is een saaie start van de blog, benieuwd of je nu nog verder wilt lezen. Doe je dat niet, kijk dan in elk geval even naar de video’s van vanochtend, die vind je hier en hier en hier.

We hadden afgesproken met Ray en Vuguo om om 8 uur te ontbijten. Dat was gezellig en het was goed om elkaar nog te spreken over van alles, vooral met Vuguo, want later de dag zouden we afscheid nemen van deze nieuwe zus. Na het ontbijt gingen we de stad in, Xi Chang dus nog steeds. Ray wilde wat bamboe manden kopen en wat typisch Yi-servies van hout met rode, zwarte en gele versiering erop. Dit wil zij gebruiken als decoratiemateriaal in de winkel van Blue Sheep. De winkels in China zijn, wat wij gezien hebben, vaak zo ingericht dat soorten winkels naast elkaar zitten. Dus allerlei winkels met huishoudelijke artikelen zitten op een rijtje, of winkels met kluizen, kleding, kruiden, etc. Ray wist een plek in Xi Chang waar winkels waren waar ze manden van bamboe verkopen. Dus daar reden we heen en op die hoek van de straat heeft zij een aantal soorten en maten manden gekocht. Dat was ook weer zo’n straathoek waar van alles te zien is als je er een tijdje staat te kijken. We hebben er een filmpje van gemaakt, dat kun je hier bekijken..

Toen gingen we op zoek naar winkeltjes waar ze dat houten serviesspul verkopen. Die waren in een buurt waar ze ook veel Yi-kleding verkopen. Wat een kleurige klederdracht. De traditionele kleuren zijn zwart, rood en geel, maar er worden ook allerlei andere kleuren gebruikt tegenwoordig.  Hier kun je een filmpje zien over deze buurt.

Vlak daarbij zat een lange, oude muur, gerestaureerd, maar oorspronkelijk gebouwd in 1387. Daar gingen we nog even kijken, toch nog even een echte toerist zijn! De entree stelde voor Hollandse prijzen echt niks voor, 1 yuan per persoon, dus pas met acht personen verdienen ze een euro. De muur was mooi, er bloeide nog veel bougainville, die je in de Zuid-Europese landen ook overal ziet bloeien. Het weer was heerlijk, iets van 22 graden, lekker zonnig, het was een aangename plek om even te zijn. Ook op deze plaats is er zoveel te zien voor westerlingen zoals wij, zoals een tandarts die op straat een patiënt behandelt en jongelui in traditionele Chinese kleding. Bekijk hier het derde filmpje van vandaag.

Helaas was het daarna tijd om afscheid te nemen van Vuguo. Ik houd niet van afscheid nemen, van het moment zelf. Dat is verdrietig en voelt sad. Het is bijzonder dat we een paar dagen met haar op hebben kunnen trekken en haar hebben mogen leren kennen. Ze is een krachtige, vrolijke, lieve jonge vrouw met veel talenten en een mooie missie die ze door Relevant Art probeert te realiseren. We hopen dat onze kennismaking met haar haar bemoedigt om door te gaan en we gaan zeker contact met haar houden. Vanmorgen zaten we er al even over te fantaseren met elkaar hoe het zou zijn als zij, of zij en Ray, naar Nederland zouden kunnen komen om daar hun verhaal te vertellen. Dat zou heel gaaf zijn! Dan zou ze ook molens en klompen in het echt kunnen zien 😉.

En nu zit ik deze blog te typen in de auto. We moeten nog 111 kilometer. We zijn de mooie hoge bergen voorbij, de blauwe lucht zien we al een tijdje niet meer, die wordt grijzer zodra je de vallei uitrijdt waar Xi Chang in ligt. Benieuwd hoe we straks onze kamer aantreffen in Holly’s Hostel. En…benieuwd hoe we alle spullen van Relevant Art die we hebben ingekocht kwijt gaan maken in onze koffers.

19.30 uur (zes uur na vertrek uit Xichang) waren we terug in onze hotelkamer in Chengdu waar we gelukkig alles in goede orde aantroffen. We gingen nog snel even eten in het restaurant waar we vorige week zaterdag ook begonnen en intussen al voor de vierde keer eten... Leuk om ervaren te worden, alhoewel de blikken van de mensen om ons heen nog niet de indruk wekken dat we hier 'gewoon' zijn. Westerlingen zie je hier in Chengdu echter wel wat meer dan in Xichang. In de 3 dagen dat we daar zijn geweest hebben we welgeteld 0 westerlingen gezien, terwijl we vele duizenden mensen op straat zijn tegengekomen. 

Karin gaat proberen de koffers alvast zo compact mogelijk in te pakken. Marnix gaat Ray nog even helpen met een filmpje dat ze nodig heeft voor een presentatie in Beijing. 

Vreemd eigenlijk hoe je in zo'n korte tijd gewend kunt raken aan dingen. Want het straatbeeld waarin we van en naar ons restaurant lopen is voor Nederlandse begrippen echt heel abnormaal. Om de honderd meter staat een politiepost met bewapende agenten (we schreven daar eerder over, men is hier met een overmacht aan politie aanwezig, in combinatie met erg veel camera's omdat men voorbereid wil zijn op onlusten vanuit Tibetaanse hoek), vrijwel alle winkels zijn open, waarvan het merendeel beelden verkoopt en kleding voor Tibetaanse monniken. Op straat zie je her en der stalletjes (soms heel provisorisch) van mensen die eten verkopen, je schoenen willen poetsen, kruiden verkopen etc. Af en toe is er een bedelaar die je aanklampt. Het verkeer is druk en er wordt veel getoeterd (wat niet meer betekent dan 'ik ben hier'). Steek je over bij groen licht? Pas dan op, want dat wil zeker niet zeggen dat er niet auto's en brommers alsnog doorrijden en jou op je zebrapad voorrang geven.. ;-)

Na de stroom van indrukken beginnen we af en toe al weer te denken hoe het zal zijn als we terug zijn in Nederland. Maar eerst hebben we morgen nog een paar mooie ontmoetingen op de planning staan met mensen die eerdere jaren ook ontmoet hebben.