Zondag 28 oktober, Ontmoetingen met broers en zussen

Net als vorige week bezochten we de internationale kerk vanmorgen. Voor de dienst begon konden we Jonathan en Rebekah nog kort even spreken en dat was fijn want zowel zij als wij moesten na de dienst direct weg. Ik had nog ietsie Hollands snaai over (zoals pepernoten, chocola etc.), dus dat hebben we direct gegeven, dat gaat niet mee terug. Het was goed om daar te zijn, met zo'n 40 nationaliteiten bij elkaar, die elk hun eigen soort inbreng hebben. Dat merk je bv tijdens het zingen: de een staat lekker te klappen en te swingen, de ander staat rustig stil te zingen. Tijdens de gebedstijd was er uitgebreid aandacht voor de christenen in Nigeria, een broer daar vandaan vertelde over de moeilijke situatie in het noorden van Nigeria die ook zijn familie heel direct getroffen had. Maar hij benadrukte: "Wees niet bang, laat je geen angst aanjagen, dat is niet van God". 

De preek ging over Openbaringen 1 de eerste verzen. De komende maanden gaan ze dat Bijbelboek helemaal behandelen in de kerk en in de kleine groepen thuis. Mooie manier van bijbelstudie!

Na kerktijd konden we Jerome (of was het zijn tweelingbroer Justin?) en Ria nog heel even dag zeggen. Later vanmorgen stuurde Jonathan een uitnodiging om vanavond bij hen te komen, net als vorige week en dat willen we graag maar die beslissing stellen we nog even uit. Zou wel fijn zijn! 

Direct na deze dienst gingen we op zoek naar een taxi om ons naar het afgesproken adres te brengen van een groep mensen die we twee en vier jaar geleden ook hebben ontmoet, wat bemoedigend was voor hen en voor ons. 's Morgens waren zij ook al bij elkaar geweest (maar bij dat deel kunnen wij als buitenlanders niet aanwezig zijn)  en ze hadden ons uitgenodigd voor de lunch met hen. Toen we de taxi uitstapten stond Jasmine, degene met wie we contact hadden gehad vooraf, al op ons te wachten en haast te springen van blijdschap dat ze ons zag. Heel lief en ontroerend. Ze nam ons mee naar het appartement waar de anderen al waren, wat om allerlei redenen op een andere plek was dan twee jaar geleden. We kwamen op de 15e verdieping aan en omdat het redelijk helder was vandaag gaf dat een mooi uitzicht over Chengdu. Maar nog veel mooier was het om daar die kamer binnen te lopen en een heel aantal mensen weer terug te zien die we eerder hadden ontmoet. Dat gaf veel plezier en gelach, ontroering en blijde gezichten bij iedereen! Er waren iets van 20 mensen, ik denk dat wij de helft ofzo eerder hadden ontmoet. In de ruimte stonden wat tafeltjes en al snel zocht ieder een plekje om te gaan lunchen. Dat was natuurlijk rijst met verschillende groente en vlees en eiergerechten, lekker! En ook de pittige Sichuanpeper ontbrak niet in één van de gerechten, die verdooft je tong eventjes. Wij zaten aan een tafeltje met een Koreaanse man die al iets van 20 jaar bij deze groep is en die we beide keren eerder hadden ontmoet. Met hem en zijn vrouw en Jasmine die vertaalde hebben we fijn even kunnen praten tijdens het eten.

Na het eten was er tijd om het een en ander te delen aan ervaringen. De Koreaanse man had daarin te leiding en hij vroeg of wij wilden vertellen wat ons steeds naar hun groep bracht. Mx heeft daar het een en ander over uitgelegd. We hadden ook spulletjes voor hen meegenomen en Mx introduceerde dat, waarna we het uitdeelden. Behalve chocola en pepernoten had het ook een ander soort voedingswaarde ;) Zeg maar dat het kinderboekjes waren. 

Daarna hebben we samen nog gezongen, ook een lied dat we de vorige beide keren ook hebben gezongen. En van de Chinese karakters van de liederen herkenden we er al aardig wat.

Eén van de jonge vrouwen die we beide vorige keren ook hebben ontmoet, vertelde nog dat ze erg blij was met de  kinderboeken, zij was er juist over aan het nadenken dat ze die wilde gaan aanschaffen. Zij is in haar thuisdorp een peuterschooltje begonnen, waar ze dit materiaal goed kan gebruiken. 

Wat wel geinig was, was dat toen wij vertelden wat wij deze week hadden gedaan met Vuguo en Ray, eerst het kwartje niet zo viel wie Ray was en wat Blue Sheep deed. Eén meisje werd echter enthousiast toen ze ontdekte dat Ray 'Rachel Pinniger' was de 'Grandma from Chengdu'. Ja, precies, die!

Natuurlijk zijn er nog allerlei foto's gemaakt en is er uitgebreid gevraagd hoe het met Michiel gaat, die ons vier jaar geleden kennis liet maken met deze groep. We moeten ook de hartelijke groeten doen aan alle mensen in Zwijndrecht die wij eerder al hebben verteld over deze lieve mensen. 

We waren om een uur of drie weer thuis. Mx ging al snel naar Ray toe die hij 'even' zou helpen met het maken van een promotiefilmpje, of 'gratis publiciteit' zoals Ray het noemde. Ik heb de koffers een eind ingepakt, best spannend of het zal gaan lukken om alles mee te krijgen, maar ik denk van wel. Mx komt nu net binnen, we gaan nog even van het lekkere weer genieten hier, kijken of er een parkje om de hoek is.

En ja, dat park was/ is er. In een eerdere blog hebben we geschreven over 'de foute tempel', waar we tijdens ons eerste verblijf hier per ongeluk terecht waren gekomen. Daarnaast is een park, het was er alleen wat druk en had niet al de culturele activiteiten die we in andere parken wel mee hebben gemaakt. Maar we hebben er een rondje doorgelopen, te midden van vele andere mensen. Nou, die liepen vooral in het toeristische gebied dat er tegenaan geplakt zit. Daar staan mooie nep-oude huizen en dat oogt wel heel leuk en Chinees. En daar komen hordes toeristen op af, zoals deze:.

We hebben inmiddels, na lang wikken en wegen, besloten om vanavond niet meer naar Jonathan en Rebekah te gaan. We zijn tamelijk moe van afgelopen week en daar vanavond weer zijn met alle nodige indrukken is net wat te veel, hoe gaaf het ook is om bij die groep jonge mensen de avond door te brengen. Dus zijn we nog voor de laatste keer (nou ja, deze trip dan) een gevulde pannenkoek wezen halen, waarvoor je slechts 2 stations met de metro hoeft. Zie het filmpje (versneld) hoe dat er aan toe gaat. Op de terugweg ging Karin nog even in het Chinees een paar mandarijnen kopen (zie filmpje). 

Daarna de blog afmaken, nog wat filmpjes editten (zie hier het resultaat) en misschien is er dan nog wat tijd om te lezen en daarna lekker te slapen, ons laatste nachtje hier...Morgen vertrekt ons vliegtuig om 15.30 onze tijd, en hopen we rond 19.00 uur jullie tijd terug te zijn in Nederland (waar het inmiddels vanwege de wintertijd 7 uur later is).

Bijna waren we vergeten vandaag een foto van Sheepie te maken! Even een afscheidsfoto maken voor Sheepie in het hotel.... Klaar! Het kostte even wat uitleg, maar toen wilde het meisje van de receptie wel op de foto (trouwens over werktijden: dit meisje zit er van 's avonds een uurtje of 9 tot de volgende ochtend 8 á 9 uur). Sheepie heeft zo alvast afscheid genomen van het hotel. 

We proberen morgen nog een blog te maken, als we genoeg inhoud hebben. Maar dat is hier meestal wel het geval!