Maandag 29 oktober 2018 – Vertrek uit Chengdu

Met dat ik de titel schrijf bedenk ik dat het misschien ‘Terug naar Nederland’ zou moeten heten. Maar eerlijk gezegd zit mijn (Marnix’) hoofd vooral nog in China bij alle belevenissen en vooral bij alle mensen die we mochten ontmoeten. Ik schrijf deze blog terwijl we zitten te wachten bij de gate voor vertrek. Karin heeft zojuist Sheepie voor de laatste keer in China gefotografeerd. Weer bij een vliegtuig. Toen we hem de eerste keer fotografeerden op de dag van vertrek vanaf Schiphol, was het plan wel om er een terugkerend symbool per dag van te maken, maar we wisten toen nog niet dat het ons en ook anderen heel wat plezier zou geven. We zitten te wachten op de plek waar we bijna 2,5 jaar geleden ook zaten te wachten voor de terugweg. Toen met onze dochters, en net nadat we afscheid hadden genomen van Michiel die hier toen nog woonde en zou gaan vertrekken naar de VS. De omstandigheden zijn nu wel heel anders dan toen. De vorige twee bezoeken aan Chengdu waren vooral om Michiel te ontmoeten. Toen is het vuurtje voor Blue Sheep gaan branden en deze keer was ons eerste bezoek waarbij Blue Sheep de reden was.

Vanochtend namen we afscheid van Ray. Op weg naar haar toe kochten we brood en dat was best heel lekker. We hebben heel wat contact met haar gehad en dat was fijn. Voor Ray is het moeilijk om te merken dat Blue Sheep flink aan het groeien is, maar dat er op dit moment geen goede opvolging voor haar  beschikbaar is. En dat terwijl ze zelf 73 is en niet voor niets ‘the Grandma of Chengdu’ wordt genoemd.

We namen ook afscheid van de wijk waarin we een week (nou ja, het voelt als een maand terwijl het feitelijk maar een paar dagen waren) gewoond hebben. Vanochtend hebben we nog wat foto- en videomateriaal gemaakt van het straatbeeld. De Tibetaanse monniken en de vele vele winkels met beelden en kleding voor monniken. 

Voor een terugblik op de reis is het nog wat vroeg, maar we praten er samen veel over hoe we deze reis kunnen verbinden met ons leven dat nu in Nederland ligt. In ieder geval is uit de vele reacties duidelijk dat er veel bewogenheid is met de groep en het  ‘werk’ waarvoor organisaties als Blue Sheep, Dancing Yak en Relevant Art bezig zijn. We hopen in Nederland daar meer over te kunnen vertellen aan mensen én natuurlijk ook wat te gaan verkopen van de enorme hoeveelheid spullen die we bij ons hebben. (Daarover gesproken: het was woekeren met elke kubieke centimeter en gram, maar het is gelukt om binnen de grenzen te blijven. Ook de securitychecks etc. leverden gelukkig geen problemen op. ). Een uitgebreide terugblik zal voor ons nog wel even duren, maar voor nu is wel duidelijk dat we super dankbaar zijn dat we deze reis mochten maken. We maakten plannen en hadden idealen, maar behalve dat die allemaal geslaagd zijn, kregen we nog veel meer en hebben we ook gemerkt hoeveel het voor anderen mocht betekenen dat we hier waren. We zijn ook heel dankbaar dat er niets mis ging (niets is wel heel weinig, maar het is echt waar). Vooral zijn we dankbaar voor onze gezondheid die ons totaal niet belemmerde!

En nu zitten we aan de drempel (nou ja, meestal sta je aan een drempel, maar wij zitten nu toch echt in comfortabele stoelen) naar weer een heel andere wereld. We waren hier zo snel weer gewend aan de manier van leven hier. Het zal in Nederland weer even wennen zijn: dat je niet overal rekening houdt dat de vloer vies is (zet nooit je tas op de grond, loop ook in je hotel niet op blote voeten), dat toiletbezoek een avontuur is in vele variaties, dat je wc-papier weer gewoon in het toilet mag gooien (wat hier nergens mag), dat de  winkels niet tot ’s avonds heel laat open zijn, dat je bij groen licht mag verwachten dat er niemand je  van het zebrapad zal rijden, dat er niet enorme rijen fietsen staan die iedereen kan gebruiken met een slimme app   etc. etc.

Zo dadelijk gaat de blog online, gaan we de simkaarten uit onze telefoons wisselen en gaan we een vliegtuig in dat ons naar (voor zover we begrepen) heel koud Nederland gaat brengen.

Bedankt dat je dit las. De vele reacties en het aantal lezers was voor ons een heel fijne steun in de rug! Snel blog plaatsen, de rij om in te stappen slinkt al… 😉 Het was even last-minute. Karin heeft nog een video gemaakt van het straatbeeld. Die vind je onder de video's. Zo..En hier.  Nét op tijd kunnen publiceren. De apparatuur moet nu uit. Tot ziens!