Maandag 22 oktober, Dancing Yak

Wat gaaf om hier te mogen zijn! We wilden hier heen om te bemoedigen en bemoedigd te worden en onze ontmoeting van vandaag paste daar heel goed bij. We hadden een afspraak gemaakt met de drijvende kracht en oprichtster van Dancing Yak om in haar atelier te komen kijken en de winkel te bezoeken. (Voor de duidelijkheid: Dancing Yak is één van de vele organisatie waarvan Blue Sheep, als paraplu daarboven, spulletjes verkoopt.) Dus na het ontbijt, waar we Tibetaanse monniken ontmoetten en waar we al aan de rijst en groenten beginnen te wennen, liepen we naar haar huis. Tenminste, we dachten dat we er zo waren, alleen de nummering hier is een beetje ingewikkeld. We moesten op nr 18 zijn van een straat vlakbij ons hostel, dus toen we daar stonden belden we haar op, want het is heel gebruikelijk dat je opgehaald wordt bij de ingang van een wooncomplex waar een 'bewaker' bij een hek ervoor zorgt dat je niet zomaar naar binnen glipt. Terwijl wij bij nr 18 stonden te wachten hadden we genoeg te bekijken om ons heen: politie om de paar honderd meter vanwege de vele Tibetanen die hier wonen; die Tibetanen zelf die hier rondlopen in bijzondere kleding; vijf agenten die op het plein van het complex op militaire wijze werden gedrild in marcheren; bedelaars die langs kwamen en je letterlijk aanklampen,....Toen bleek dat we bij de verkeerde nr 18 stonden. Een blok met panden blijkt een nummer te hebben en die panden hebben weer 'ondernummers'. Wij stonden dus voor een willekeurig pand met 'ondernummer' 18, en moesten op zoek naar bloknummer 18, enkele honderden meters verder op. 

En daar ontmoetten wij Katja van Dancing Yak. Wij kenden elkaar niet, maar dat maakte eigenlijk niet uit. Zij had veel te vertellen en wij hadden veel vragen, en ook het nodige te vertellen over onze motivatie om hier te zijn. Ze nam ons mee naar haar appartement in een wooncomplex, waar zij beneden woont en boven het atelier heeft van Dancing Yak, waar vandaag vier jonge Tibetaanse meiden aan het werk waren, jonge vrouwen die uit te arme gezinnen komen om scholing te ontvangen, vaak niet of nauwelijks geletterd zijn en weinig liefde en opvoeding hebben genoten. Het was heel boeiend om te horen hoe Katja met haar sociale werk deze meiden helpt om het naaien onder de knie te krijgen en tegelijkertijd hen ook helpt  bij het leren van allerlei sociale vaardigheden en het bouwen aan een beter zelfbeeld. Zij blijft zich erover verbazen hoe weinig deze vrouwen geleerd hebben over de meest basale dingen in het leven. De jonge vrouwen blijven in eerste instantie een jaar in het naaiatelier om de basisvaardigheden van het naaien te leren waardoor de typische Tibetaanse naaikunst en het gebruik van Tibetaanse materialen levend blijft. Daarna hebben ze de keuze of ze langer willen blijven of niet. 

Katja, een Zwitserse van oorsprong, woont en werkt al 17 jaar in China en zij weet veel te vertellen over haar werk en allerlei uitdagingen en hindernissen waar ze mee te maken heeft, en waar ze tactisch en soms omzichtig mee om moet gaan. Prachtig om te horen hoe zij deze jonge vrouwen helpt om een vak te leren, wat zelfvertrouwen geeft en de mogelijkheid om zelf in hun levensonderhoud te voorzien. 

Tussen de middag hebben we geluncht met Katja en de vier vrouwen, gezellig en lekker ;) Daarna liepen we met Katja naar de winkel van Dancing Yak, ook vlak in de buurt. In de winkel verkopen ze, naast veel Dancing Yak goederen, ook andere typisch Tibetaanse producten. Hun kopers zijn ook veelal Tibetanen. De winkel oogt erg kleurig doordat de Tibetaanse materialen veelkleurig zijn. In allerlei producten is Yakwol verwerkt, of schapewol. Vroeger hadden de Tibetaanse nomaden grote kuddes met yaks, maar sinds ze niet meer met hun tenten van yakwol over de vlaktes mogen trekken maar in huizen moeten wonen, zijn de kuddes veel kleiner geworden. De yakwol krijgt nu dus ook een andere bestemming, onder andere in de producten die Dancing Yak maakt. 

In de winkel hebben we allerlei spulletjes ingekocht voor onze Little Blue Sheep. Tot nu toe kochten we producten van Dancing Yak bij Blue Sheep in, nu kochten we het zelf in bij de producent. Voor onze een bijzondere onderneming, maar ook voor Katja bleek het verrassend te zijn om ons te ontmoeten en ons verhaal te horen.

Kijk trouwens voor meer foto's nog even in het fotoalbum van vandaag!

We sluiten af met een deze foto's: zowel bij Dancing Yak als bij Blue Sheep is met de pin betalen lastig en duur. Dus trekken we veel geld uit de muur. Een leuke tas van Dancing Yak van 100 yuan kost 12,50 euro, dus bereken de koers maar ;) Dit geld gaan we opmaken, en als jullie nou al die mooie spulletjes op de laatste foto kopen, dan helpen we samen deze mooie organisatie(s)!