Zaterdag 12 oktober - Aankomst Beijing

Ongelofelijk... als we deze blog schrijven zijn we minder dan 24 uur geleden uit Nederland vertrokken, maar het voelt alsof we al minstens een dag langer uit Nederland weg zijn. 

De reis is prima verlopen. Een tjokvol vliegtuig met naar schatting minstens 95% Chinezen. Dat hielp om alvast de overstap naar een andere cultuur te maken. Iets later dan gepland kwamen we aan in Beijing waar het op dat moment zo'n 9 uur was op zaterdagochtend. In Nederland lagen de meesten waarschijnlijk lekker te slapen: het was daar 3 uur 's nachts. Ook in Beijing werden we tot de bagageband prettig geholpen om het lange lopen voor mij (Mx) te voorkomen. Geeft best een 'Vip-gevoel' hoor ;-) De medewerkster kent allerlei kortere routes en rijen blijken opeens ook te vermijden te zijn. Na inleveren van vingerafdrukken (die van ons waren vorig jaar al genomen, maar het werd even 'opgefrist'...) kwamen de koffers vrij snel en stonden we even later in de aankomsthal. Missie 1: Sim kaart regelen. Dat ging soepel. Ook al sliepen de meeste lezers van het blog nog. Onze zoon Michiel in de VS was nog wakker op zijn vrijdagavond. Dus die konden we even 'live' groeten. Deze weken zit  er 12 uur tijdsverschil tussen ons, maar ook dan zijn er momenten op de dag dat je tegelijk wakker bent. Missie 2: kaartjes  voor trein/metro regelen. Het scheelt erg als je een klein beetje Chinees kunt om even de weg of advies te kunnen vragen. En dat was weer handig voor een Nederlands stel die wij daarmee op weg konden helpen. 

Na trein en metro stonden we een uurtje later bovengronds op zoek naar het hotel. Metrostations in China zijn dermate groot dat je goed moet kiezen welke uitgang je neemt. Kom je op de verkeerde plek boven de grond, dan kan je zomaar aan de verkeerde kant van een niet-over te steken autoweg staan. Met wat gepuzzel lukte het het hotel te vinden. En ondertussen genoten we van de bekende geluiden en geuren, ook al gaf ons lijf wel wat signalen van slaapgebrek. 

In China is (voor ons als buitenlanders) bijna alles een avontuur. Zo ook inchecken in het hotel. Het meisje achter de balie kende precies 0 woorden Engels, maar het lukte om alles te regelen. We moesten even wachten tot de kamer klaar was. Intussentijd kwam er een andere gast (Amerikaan) die 0 woorden Chinees sprak. Ze hadden zich verslapen, maar wel betaald voor het ontbijt en nu wilden ze in plaats daarvan graag een kopje koffie. Dat lukte maar niet om dat uit te leggen aan de vrouwen van het restaurant en de balie. Uiteindelijk gingen wij tolken om de gevolgen van de spraakverwarring van Babel niet nog groter te laten worden en begrepen ze uiteindelijk elkaar. Even later kreeg het gezinnetje hun drankjes en hadden wij er weer een positieve taal-ervaring bij:-). Wij keken elkaar glunderend aan en dachten: "Xiaonan (onze Chinese lerares) zal trots op ons zijn. 

Omdat we de nacht wel erg kort en met weinig slaap-comfort hadden beleefd wilden we even 2 uur slapen en daarna Beijing in. We zijn dan van plan 'een klein programma' te doen in de stad, maar eigenlijk weten we al voor we de eerste stap uit de deur zetten dat dat gewoon niet kan. China is echt zó anders en boeiend en verrassend...!

We wilden even een kijkje nemen op het Tiananmen plein: ook wel bekend als 'plein van de hemelse vrede' en recordhouder als grootste plein ter wereld. China is erg goed in veiligheidssystemen, dus tot onze verbazing worden de vele duizenden (tienduizenden?) mensen die naar het plein gaan allemaal bij veiligheidspoortjes gescand en worden ID's/paspoorten gecontroleerd. Anoniem hier ronddwalen is er niet bij... 

Niet alleen alle beveiliging is indrukwekkend (enorm veel camera's en zeer veel bewakers, politie etc.), het plein zelf is ook indrukwekkend groot. Veel  te groot om fatsoenlijk op een foto te krijgen, maar de foto's onder deze blog geven wel een indruk van de indrukwekkende verhoudingen tussen kleine mensen en grote gebouwen/plein. Vanwege het 70-jarig feest van de Volks Republiek China (2 weken geleden gevierd) zijn er nog allerlei versieringen te zien op het plein. Enorme schermen en een ongelofelijk groot boeket bloemen. 

Alleen al staan (en zitten, dankzij een superhandig krukje dat ik vandaag tot mijn reisvriend heb gemaakt) kijken naar de duizenden mensen om je heen is boeiend. Zoveel verschillende typen mensen. Het bleek dat de 'vlag-strijk ceremonie' bijna begon. Met duizenden anderen wachtten we tot het begon. De ceremonie zelf is niet zo enorm 'uitgebreid', maar de grootse setting en de plek waar je bent (hét plein waar zoveel geschiedenis is geschreven) en het uitzicht op het grote portret van Mao dat daar hangt en voor bezoekers, in welke vorm ook maar, gevoelens oproept.

Als je het even tot je door laat dringen gaat het hier niet om indrukwekkende bewegingen, uniformen en muziekcorpsen of een indrukwekkende vlag (dat was er eigenlijk allemaal niet), maar om een plek van beleven van de nationaliteit/geschiedenis van China. Het gebouw waar je op uitkijkt is 'poort van de hemelse vrede' met daarop een tekst die betekent: "Lang leve de Volksrepubliek China en lang leve de Eenheid van de volkeren op de wereld". We lazen dat voor veel bezoekers het een heel emotionele ceremonie is om bij te wonen en kijkend naar de passie waarmee sommige mensen zich (onbeleefd) naar voren probeerden te dringen om er toch nog een glimp van op te vangen, betekende het voor velen heel wat om dit mee te maken. Er waren ook grappige momenten. Ik zat op een krukje tijdens het (lange) wachten. Met een selfiestick kon ik toch gewoon over de mensen meekijken en filmen. Op een gegeven moment ging ik staan. Een jonge vrouw voor me zag mijn gaan staan en opeens werd ik veel groter dan ik eerst leek toen ik op het krukje zat en ze riep lachend uit 'Wooww....' en ook andere mensen in de buurt moesten lachten om hoe lang ik was. Karin kijkt al boven de meeste mensen uit, dus mijn lengte is al helemaal 'anders' daar en beiden kunnen we dus makkelijk zien wat er vooraan gebeurt. Op zo'n plein zijn er ook direct mensen die met je op de foto willen (ja, we weten, over 2 weken is dat opeens weer voorbij :-)) en kinderen die je een handje willen geven.

De ceremonie was amper afgelopen of vele tientallen bewakers en agenten gingen met luidsprekers, omroepinstallaties op auto's en fluitjes het hele plein schoonvegen. Verbazingwekkend om te zien hoe snel alle mensen van het plein af werden gedreven, vriendelijk maar resoluut. 

Voor ons een goede reden op zoek te gaan naar avondeten. We zaten vlak bij WangFuJing, een beroemde winkelstraat in Beijing die we kenden uit onze Chinese lessen. De grote winkels zelf boeien ons niet zo zeer. Die staan voor een stuk van de maatschappij waar wij niet echt voor komen: een cultuur die vooral uitstraalt: 'word iemand anders dan je bent, dan zul je pas gelukkig zijn'. Een reclame van Ugg die we tegenkwamen onderstreepte dat..

Aan de randen van het grote winkelgebied zijn kleinere groepjes winkels en restaurants die veel authentieker zijn. We vonden er eentje waar veel Chinezen zaten en waar we een prima eerste Chinese maaltijd genoten. Het is niet te vergelijken met een restaurant in Nederland, maar juist daardoor gaaf om mee te maken. En het leuke is dat het ook verrassend blijft. Eén gerecht bestond oa uit schapenvlees, maar toen ik (Karin) het eerste hapje nam herkende ik de smaak van lever....dat had ik niet meer gegeten sinds mijn jeugd. Volgende keer toch veilig voor kip gaan? O ja, de Peking-eend....die willen we zeker nog proberen een van deze dagen!

En toen was de avond toch wel 'bijna' voorbij. Terug naar het hotel, blog schrijven, filmpje maken, metro plannen voor meeting morgenochtend en een goed voornemen uitspreken om een goede nachtrust te gaan maken.. 

We kijken terug op een enerverende start en zijn heel blij en dankbaar dat we hier zijn. Een voor ons nieuwe stad, maar toch voelt het vertrouwd hier te zijn. Het reizen is goed gegaan ondanks obstakels zoals metrostations met lange trappen zonder lift/roltrap, wat met reiskoffers best even een uitdaging was....

Hartelijk bedankt voor alle mooie manieren van betrokkenheid die we kregen!

Voor de oplettende lezers: Sheepie is nog niet mee Beijing in geweest. Het leek ons te druk voor hem na de lange reis... (of eigenlijk waren we hem vergeten, maar dat klinkt minder zorgzaam). Hij staat bewonderend naar een grote vaas op onze kamer te kijken. Zo waren hij en wij alle 3 vandaag onder de indruk van wat je kunt zien en meemaken wat zoveel groter is in vergelijking met jezelf..

Er is ook een filmpje over vandaag. Je vindt hem door  hier te klikken.