Dinsdag 22-10 Hao Pengyoumen: goede vrienden

NB. Per abuis hebben we gister onze videootjes wel op de site gezet, maar niet met een link in het verhaal. Heb je ze nog niet gezien? Ga naar de blog van gister of kijk onder ‘video’s’ in het menu hierboven.

Dan vandaag……Wij houden van het leven hier… De dynamiek, de levendigheid, je telkens weer verbazen, de gesprekjes op straat en in winkeltjes… De goede gesprekken met vrienden.

Vandaag ontmoetten we twee vrienden, ‘zussen’, die we vorig jaar leerden kennen. Beiden hebben een organisatie die mooie handwerkproducten maakt. De ene in Chengdu, de andere een stuk zuidelijker in Xichang. In beide gesprekken was een thema dat het leven hier de afgelopen tijd moeilijker is geworden om allerlei redenen waarover we later meer zullen vertellen.  

We begonnen vanochtend bij Katja van Dancing Yak. Katja leidt jonge Tibetaanse vrouwen op tot naaisters. Ze ontwerpt, maakt en verkoopt prachtige producten die al een aantal jaren in onze winkel te koop zijn. Ze werkt met prachtige materialen, zoals handgeweven yakwol. Bij haar thuis, waar boven het atelier zit, hingen net gewassen grote, lange lappen van yakwol die met de hand zijn geweven door de moeder van één van de vrouwen uit het atelier. Die worden later weer verwerkt in allerlei soorten en maten tassen.

Het was erg fijn om Katja te kunnen bemoedigen in mooie gesprekken die we hadden bij haar thuis en later in een Tibetaans restaurant. Zij runt haar organisatie alleen en voor haar was het prettig om tegen relatieve vreemdeling als wij voor haar zijn, stoom af te blazen en te spiegelen. En ze was blij met de kaas en chocola uit Holland (bleek het deze week ook nog haar verjaardag te zijn!) 😉.

In het Tibetaanse restaurant gingen we met haar lunchen. Voor ons was de Tibetaanse keuken nog niet zo bekend, maar het was heerlijk eten. We hebben yakvlees-quiche gehad, iets wat we thuis niet hoeven te proberen na te maken. Tenminste, we gaan ervan uit dat onze slagers dat vlees niet verkopen! Tijdens het eten vertelde Katja over wat culturele eigenschappen van de Tibetaanse gemeenschap. Daarin zitten bijzonderheden die op ons als westerlingen best apart overkomen. Bijv.: als een stel kinderen krijgt, wordt het eerste kind weggegeven aan de ouders van de man en het tweede aan de ouders van de vrouw.  Pas vanaf het 3e kind blijven de kinderen in het eigen gezin. Een gezin kan ook kiezen om het kind weg te geven aan een klooster als monnik. We hebben de afgelopen dagen meer verhalen gehoord over hoe kinderen soms in heel andere gezinnen en op heel andere plaatsen opgroeien dan bij hun eigen ouders.

Na het eten ging Karin inkopen doen in de shop van Dancing Yak. Er zijn heel wat mooie nieuwe producten meegenomen, zie de foto’s en de video van vandaag. Maar daarop zie je natuurlijk láng niet alles, daarvoor nodigen we je graag uit in onze (web)shop als we terug zijn.

Het filmpje van vanmorgen vind je HIER.

Na een rustmomentje in het hotel gingen we met Vuguo van Relevant Art op stap. Vuguo werkt onder vrouwen van het Yi-volk in Zhaojue. Zij helpt ze om in een vaak erg moeilijk bestaan een stukje inkomen te krijgen door het maken van handwerk. Ook met Vuguo hebben we een hele fijne klik wat erg mooie en persoonlijke gesprekken opleverde. We gingen met haar naar een wijk in Chengdu die we nog van 2 jaar geleden kenden en waar we nog een restaurant wisten te zitten waar we met haar wilden eten. Eerst gingen we nog ergens wat thee met taart eten, ja, dat hebben ze hier ook in de hippe, moderne shoppingmals. We praatten over haar leven, haar invulling van Relevant Art en de problemen die ze tegenkomt in het in de lucht houden van haar organisatie.

Het lastige van persoonlijke gesprekken is dat je er in een openbare blog niet zoveel over kwijt kunt, maar voor ons is het doel van deze reis er 100% aan verbonden om dit soort gesprekken te kunnen hebben. We waren dan ook heel blij met deze dag.

Voor ons Chinees is zo’n dag ook heel goed. Vooral met Vuguo praten we Chinglish: een mengeling van Engels en Chinees. Haar Engels is wel beter dan ons Chinees (vinden wij tenminste), maar het is erg leuk om te merken dat we ons wel beter redden dan een jaar geleden. Bovendien is deze omgeving zeer goed om meer te leren doordat je het de hele dag kunt toepassen in de praktijk. Vanavond bijvoorbeeld, toen we afscheid hadden genomen van Vuguo en wij in de taxi stapten (zonder haar), begon de chauffeur haar door het raam aan te spreken om te weten waar hij heen zou moeten rijden met ons. Mx kon toen zeggen dat hij de weg wist, in het Chinees en de man was oprecht verbaast. En één van de kelners van het restaurant waar we aten zei ‘goodbye’ toen we vertrokken en wij vertelden in het Chinees dat we lekker hadden gegeten. We raakten even in gesprek, hij sprak behoorlijk goed Engels en vond het erg leuk dat wij in het Chinees met hem konden praten. Voor onze Chinese lerares is het wellicht fijn om te horen dat al diverse mensen, waaronder deze kelner, ons complimenten geven dat onze uitspraak zo goed is.. 😉. Overigens zijn chinezen helemaal verbaast dat we karakters kunnen lezen zonder pinyin.

Het straatleven is hier dynamisch, zeer aantrekkelijk om mee te maken, vinden wij. Zoveel te zien, te horen, zo lekker anders dan in Nederland. Vooral in de buurtjes gebeurt er nu nog van alles op straat (gisteravond niet, toen plensde het): schoenpoetsers, etensstalletjes, bedelaars, mensen die muziek maken (bv. door in hun telefoon met versterker te zingen), winkeltjes die open zijn, mensen die gezellig samen op kleine plastic krukjes zitten te chillen met elkaar, …….. Misschien sluiten we de dag wel af met nog even naar de overkant lopen, naar een zeer toeristisch straatje, gewoon om dat het kan! Sheepie heeft ook al een paar toeristische vriendjes gekregen zonet, dus….

Morgen: een nog lege dag die we willen besteden aan koffers inpakken (!) en kadootjes kopen, en naar de boekwinkel gaan om het derde deel te kopen van de methode waaruit we Chinees leren. Is hier veel goedkoper 😉.

Fijn dat je weer meereisde vandaag! Tot morgen!