Donderdag 24 en vrijdag 25-10: naar huis en weer thuis

We zijn intussen, sinds gisteravond, weer thuis. Het vertrek uit Chengdu verliep volgens plan. Het regende en dat maakte de stad nog grijzer dan die normaliter al is. We werden naar het vliegveld gebracht door de vrienden die ons ook hadden opgehaald. Mooi hoe hartelijk en liefdevol zij zich hebben opgesteld!

Het voelde weemoedig om met het vliegtuig op te stijgen en te vertrekken. Nog meer dan vorige keer voelt het alsof we heel graag nog een volgende keer gaan meemaken. Zo zeiden diverse van onze vrienden het ook: 明年再见：mingnian zaijian: tot volgend jaar!

Dankzij de iets meer dan gemiddelde tegenwind deden we ruim 10 uur over de 8000 km van Chengdu naar Amsterdam. Het was een prettige vlucht. Het vliegtuig was niet geheel gevuld, dus er waren wat lege stoelen, ook naast ons. Met de Chinese stewardess hadden we leuk contact: om elkaars taal wat te leren spraken wij Chinees tegen haar en zij Nederlands tegen ons. ‘Surprise each other’ lachte ze toen ze vrij accentloos ‘eet smakelijk’ zei.

Deze keer hadden we op diverse plaatsen prachtige uitzichten over besneeuwde toppen en uitgestrekte woestijn (de Gobi woestijn). Tegen het einde van de vlucht was er door een lange zonsondergang prachtig licht.

Op Schiphol, in het OV en met de ‘taxi’hier ging alles (echt alles) zeer snel, waardoor we 1,5 uur nadat de Dreamliner (de naam van dit type vliegtuig) de landingsbaan aanraakte, in huis waren. Voor ons gevoel was het intussen 2.30 ’s nachts. Het voelt vertrouwd vreemd om je eigen huis in te stappen. Alles is opeens ruim en gemakkelijk, het is oorverdovend stil en het bed is héél erg zacht 😉.

Na een best wel goede nacht bestond deze dag uit het afhechten van de reis, het uitpakken van de koffers en het weer oppakken van het leven hier. We zijn blij met de warme ‘welkom thuis’ reacties van allerlei familie en vrienden in de vorm van berichtjes, telefoontjes en bloemen!

Karin ging alvast bezig met het fotograferen van alle nieuwe producten voor de webshop. In het prijzen gaat de komende weken nog heel wat uren in zitten. 

Poes Looky (die 2 weken in een opvang zat, wat hij niet leuk vindt…) is vandaag erg aanhankelijk en vond dat niet de producten, maar hij in de fotostudio moest 😉 We hebben Sheepie er maar even bij gezet:

In onze hoofden zitten veel herinneringen. We hebben het voorrecht gehad met diverse mensen een stukje van hun levens samen op te trekken en de betrokkenheid op hun situatie is gegroeid en die blijft bestaan, ook al zijn we nu weer op grote afstand.

Naast alle verhalen, foto’s en video’s hebben we ook honderden nieuwe producten kunnen kopen.

Eigenlijk  is met de koop het eerste doel al bereikt: het helpen van de producenten. Maar met het weer verkopen en daarbij met het doorgeven van de verhalen ontstaat er een mooie olievlekwerking. Mensen kopen de producten, geven het soms cadeau aan anderen en daarmee wordt de impact groter.

De komende tijd hebben we al diverse afspraken voor Vrouwendagen etc. waar we met onze producten mogen staan. Maar er is altijd ruimte voor meer: weet jij een plek waar het verhaal en de producten zouden passen? Laat het ons weten.

We sluiten dit reisverslag af. Het was onze tweede reis ‘voor Little Blue Sheep’. Fijn en hartverwarmend om te merken hoeveel mensen de reis volgen en op diverse manieren meeleefden. We zijn erg blij dat de reis zo verrassend goed kon verlopen. Er zijn heel weinig beperkingen geweest vanwege Marnix’ ziekte en daar zijn we erg dankbaar voor.

Bedankt voor het lezen en…. graag tot ziens én tot spreeks rond Little Blue Sheep!