Zondag 21 oktober, kerk en vrienden

De eerste nacht slapen was prima. Al zijn de matrassen hier harder dan je ze bij Beter Bed kunt kopen, we hebben aan één stuk door geslapen (en later op de dag nog eens twee uur). En toen...op naar het Chinese ontbijt. De twee eerdere keren dat we in Chengdu waren zaten we in een appartement waar we zelf voor ons ontbijt zorgden, dat er dan nog een beetje Nederlands uitzag. Dit was een nieuwe ervaring: de 'jus 'd orange' was bekend (al was het de vraag of er een sinasappel aan te pas was gekomen), het gekookte ei ook, maar zelf je ontbijt pakken uit warme schalen met (onbekende) groenten en rijst en rijstsoep (?)….O ja, en een gestoomd wit broodje erbij. En thee natuurlijk. Prima!

Voor we naar de kerkdienst van de Internationale kerk vertrokken hadden we nog wat tijd over om een rondje door de buurt te lopen. We zitten in een buurt waar we wel zijn geweest de eerste keer dat we in Chengdu waren. Toen wilden we op een dag een beroemde tempel bezoeken waar onder ander een beeld 'groene geit' zou zijn volgens de reisgids. Maar in de tempel konden wij die nergens vinden. Tot we ontdekten dat we het adres van een verkeerde tempel aan de taxichauffeur hadden laten zien. Deze tempel, en vooral de tuin erom heen, waren mooi, maar sindsdien heet deze tempel in ons spraakgebruik 'de foute tempel'. Nou, daar zitten we praktisch tegenover. Tijdens ons rondje door de buurt liepen we daar langs, aangestaard door veel toeristen die die tempel bezoeken. 

Met de taxi zijn we naar de kerk gereden. De Internationale kerk gebruikt een zaaltje van de Drie-Zelf-kerk. Chinezen en Internationalen worden geacht niet elkaars diensten te bezoeken.
Dat de zorg voor gehandicapten ‘anders’ is dan in Nederland zagen we daar. Je ziet op straat regelmatig gehandicapte bedelaars en bij de achteringang van de kerk waar we naar binnen kwamen, zat een ernstig gehandicapte oudere man op een provisorisch in elkaar geknutseld plankje met wieltjes waarop hij zich voortbewoog met z’n handen op de grond. Aandoenlijk om te zien. Met zijn blikje waarin hij geld verzamelde zat hij wel op een slimme plaats ;)

In het zaaltje waar wij heen gingen troffen we al mensen aan die we eerder hadden ontmoet, vrienden van Michiel. Het was fijn om elkaar te ontmoeten! Sowieso is zo'n dienst heerlijk om mee te maken: mensen van allerlei volken, talen, nationaliteiten, kleuren prijzen samen God en herkennen elkaar als broers en zussen. De voorganger sprak oa over de onrust in de wereld, wat een signaal is van dat Jezus terug gaat komen om alles goed te maken en tot zijn eer. Vrede vinden in deze tijd is niet, zoals je het schilderen zou, een paradijs-achtige omgeving, maar schuilen in een veilige rotsholte terwijl om je heen de storm buldert en de golven op de rotsen slaan. Dat is de vrede die God geeft.

Na de kerkdienst en wat hartelijke knuffels hier en daar, gingen we op zoek naar onze lunch: we wilden een Chinese pannenkoek eten, wisten waar die te halen was, maar hoe je er precies moest komen was even puzzelen. Maar het is gelukt! Deze pannenkoeken zouden we moeten importeren in Nederland: een beetje crêpe-achtig met een vulling van ei, kroepoek, vlees, sla. Mjammie! Daar op het dak van het winkelcentrum, waar we de pannenkoek opaten, hebben we deze foto van Little Blue Sheepie gemaakt. Hij oogt op de foto's wat grijzig, maar hij is licht blauw ;).

Inmiddels voelden we ons behoorlijk slaperig, een combinatie van jetlag met slaapachterstand. We hebben vanmiddag lekker een poos geslapen in ons hostel. Tegen etenstijd vertrokken we wandelend naar het appartement van vrienden van Michiel, Jonathan en Rebekah, die ons uit genodigd hadden voor het avondeten, samen met nog drie vrienden. Dat was een gezellige maaltijd waarin we allerlei herinneringen op hebben gehaald aan onze eerdere bezoeken en aan Michiel, die ze een soort legende noemen daar ;) Ze hadden heerlijk gekookt, een combinatie van Indiaas en Chinees eten. Wij aten netjes met lepel en vork, zij aten netjes met hun handen. En wij maakten hen blij met een theedoos vol Nederlandse thee én een stapel chocoladeletters. De zak pepernoten die we gaven is inmiddels al op. Die kunnen ze dan wel weer hierheen exporteren! 

Na het eten kwamen er nog meer mensen (en een hondje) voor de prayermeeting die ze vier keer per week houden. Het merendeel van deze jongelui komt uit India en zij studeren hier medicijnen. Ver bij hun familie vandaan ervaren ze deze vrienden als hun familie en deze bijeenkomsten zijn erg bemoedigend en opbouwend voor hen. Wij waren blij dat we er bij konden zijn en met hen konden delen wat we geloven en waar we op hopen. Dit is het bemoedigen en bemoedigd worden waar we vooraf op hoopten. 

Dat tuut-erige hoofd waar we het eerder over hadden, dat hebben we nu ook. Al die gesprekken, indrukken, ontmoetingen, al die levens waar we even in mee mogen lopen, dat is indrukwekkend op een heerlijke manier. En nu zitten we dus weer 'thuis', Mx heeft even een colaatje gehaald bij een mini-winkeltje om de hoek dat nog open is om 23.00 uur. Blog schrijven en dan lekker slapen. De plannen voor morgen zijn al gemaakt, adressen worden nu nog even uitgewisseld via WeChat, want we gaan morgen naar een producent waar Blue Sheep spullen van verkoopt....

晚 安 wan an!