Zaterdag 20 oktober, geland...plons!

't Is 21 uur (6 uur verder dan in Nederland) en met een wat tuut-erig hoofd maar heel tevreden schrijven we deze blog. En dankbaar: de reis is heel goed gegaan, geen gekke dingen, geen gedoe bij de douane over pepernoten en chocoladeletters. 's Nachts slapen in een vliegtuig is niet echt comfortabel, al zal niet elke passagier dat met ons eens zijn. Er was één medereiziger die snurkte als een os delen van de nacht, zelfs tijdens de landing bleef hij doorronken. 
Maar wat blijft het vliegen boven de felwitte schapenwolken toch prachtig!

De taxichauffeur van het hotel die op het vliegveld ons stond te wachten was de eerste op wie we onze Chinese taalvorderingen in het echt konden uitproberen. We stelden ons voor in het Chinees en hij antwoordde in het Chinees, dus kennelijk snapte hij ons. Spontaan ging hij ons in het Chinees vertellen hoe lang de rit ging duren en dat verstonden wij weer.

Het is nu de derde keer dat we in Chengdu zijn, en wat ons erg opvalt hier is de geur. Die kennen wij niet in Nederland, ik weet er in elk geval geen woorden aan te geven. 't Is niet vies, een soort etenslucht maar die ruik je overal.

In het hostel, Holly's Hostel, hebben we ons geïnstalleerd, SIM-kaarten geregeld voor onze mobiels en iets na 16 uur gingen we op weg naar Blue Sheep, die hier op loopafstand zit. Zo grappig, in het buurtje waar wij zitten wonen veel Tibetanen, en veel mannen lopen in lange rode jurken wat onze aandacht nog steeds wel trekt. Maar zodra wij op straat lopen kijken zij net zo hard naar ons: Europees, lang, blond. Sommige mensen vinden het grappig om 'Hello" te zeggen en dan zeggen wij schaapachtig 'ni hao' terug, waardoor we beiden lachen.

Het was super gaaf om lopend na Blue Sheep te gaan, gewoon daar op zaterdagmiddag aan te komen wandelen. Op deze foto zie je hoe we de winkel zagen toen wij aankwamen:
Wij hadden nog niet gezien dat ze hun pand uitgebreid hadden en waren dan ook heel blij de verbouwing eindelijk te kunnen zien. Ray, onze contactpersoon, was er en ook twee of drie vrijwilligers, Chinese jonge meiden. We waren verrast hoe druk het was, wat een verschil met twee en een half jaar geleden! En wat een leuke nieuwe producten. Uitgebreide info over de winkel volgt later nog wel, voor nu waren we er vooral even om hallo te zeggen en Ray en de mensen daar te spreken. Dat was erg fijn. We hebben haar een Blue Sheepje gegeven én een pak speculaas (vonden ze erg lekker, kennen ze niet). Later komen de andere cadeautjes nog wel. Met Ray hebben we over van alles en nog wat gepraat wat met Blue Sheep te maken heeft: dat het nu zo goed loopt, dat er zoveel aandacht is voor Blue Sheep, dat ze verhalen en interviews blijft geven en vertellen. Ze vertelde over de drukke week die ze volgende week heeft met én interviews én de reis die ze met ons gaat maken naar een gebied hier zeven uur rijden vandaag waar we allerlei projecten gaan bezoeken. Wat een energieke vrouw, op haar 72-ste! We hebben diep respect voor hoe zij werkt. Tegen haar wil en dank in wordt ze een soort van beroemd. Zij benadrukt dat het meer gaat om de producenten dan om hun producten en daarna pas om Blue Sheep en als laatste om haar. Als zij het woord krijgt en ze vragen haar naar waarom ze dit doet, naar haar motivatie, dan laat ze helder weten dat die vanuit haar christelijke achtergrond komt.

In de winkel hebben we ook nog leuk zitten kletsen met twee Chinese meiden die Engels kunnen maar daar in willen oefenen. En wij hebben ons Chinees op hen uit geprobeerd. Das grappig en heel leerzaam. Wat een taalbad zo op de eerste middag, plons!

Tegen 19 uur hebben we een restaurantje opgezocht, lekker Chinees gegeten (toch ook een gerecht dat net wat te scherp was, al hadden we het er wel over gehad met de ober) en daarna terug naar het hostel (en onderweg in het Chinees mandarijnen gekocht bij een fietskar langs de straat en aan twee winkeldames gevraagd waar we metrokaarten kunnen kopen). Zo, we zijn tevreden met deze dag!

Taalvoutje van de dag
Het klinkt wel heel stoer dat wij Chinees praten (en dat is het ook wel), maar vlekkeloos gaat dat niet altijd. De klanken zijn zo anders dan wij van jongs af aan horen en spreken, sommige klanken blijven lastig om goed uit te spreken. Met die twee meiden bij Blue Sheep wilden we een foto maken. Foto = zhao pian. De 'zh' spreek je uit als een 'dz', tenminste, voor ons is dat zo. Het blijft een heel gekke en lachwekkende situatie dat je dan zeker weet dat je dezelfde klank zegt als dat die meiden ons voorzeggen, maar zij horen echt iets anders. Dus dan zeg je 'dzao' en zij verbeteren het met 'dzao'. En nog een keer en nog een keer tot je samen zit te schateren. Dat is tenminste internationaal!