Maandag 21-10 (Little) Blue Sheep dag - aardbevingsgevolgen

Een dag waarop we weer nieuwe mensen hebben leren kennen van wie we producten in de winkel hebben thuis! Eén van de doelen van deze reis is om kennis te maken met de producenten achter Blue Sheep. We willen niet alleen producten verkopen, maar juist ook het verhaal kennen van de mensen die de producten maken. Vandaag maakten we kennis met twee producenten: Pu Hong Xue en Mw. Li. Opvallend was dat bij beide gesprekken aardbevingen een grote rol spelen.

Vanochtend vertrokken we naar de Blue Sheep shop waar we Hong Xue zouden ontmoeten. Hong Xue is een jonge vrouw van 26 die in de regio rond Chengdu woont. In 2008 is er buiten Chengdu een enorm zware aardbeving geweest. Er zijn zo’n 90.000 doden gevallen, 380.000 gewonden en bijna 20.000 vermisten.  Sommige dorpen zijn compleet verdwenen en er kwamen in een groot gebied bijna 200.000 aardverschuivingen. Hong Xue was destijds 15 en zat op de middelbare school. Haar school stortte compleet in doordat er een enorme aardverschuiving over heen ging. Er was een enorme verwoesting, de hele aarde verschoof op allerlei plekken. Tegenwoordig kun je naar dat gebied toe, als een soort ‘museum’ en van haar school zie je een trap die doodloopt in een berg. Van de 45 klasgenoten van Hongwue overleefden er 5, waaronder zij. Wel moesten er bij haar haar linkerarm en haar rechterbeen worden geamputeerd. Hong Xue heeft zich enorm omhoog geknokt en geleerd om te gaan met protheses aan haar been, daarna heeft ze de universiteit kunnen doen en is een hulpverleningsorganisatie begonnen waarmee ze een heel aantal vrouwen van het minderheidsvolk Qiang (waar zij zelf ook toe behoort) een stukje inkomen verschaft. Ze zijn vooral gericht op het maken van heel gedetailleerd borduurwerk, vaak op zijde. De ontwerpen maakt ze zelf en zijn gelinkt aan het authentieke borduurwerk van hun volk. In onze shop kun je na onze terugkomst enkele producten van haar kopen, waarmee je haar werk dus steunt (heel veel was er momenteel niet op voorraad).

Voor Hong Xue was het de eerste keer dat ze bij de winkel van Little Blue Sheep was. Het was mooi om te zien hoe hartelijk ze door het Chinese personeel werd verwelkomt en direct kreeg te zien waar haar producten in de winkel geëtaleerd stonden.

Tijdens dat we met haar aan het praten waren (Karin tolkte een tijdje tussen haar en Ray, die geen Chinees spreekt) kwam Vuguo van Relevant Art binnen. Met Vuguo hebben we ook afgesproken (morgen), maar toevallig kwamen we haar nu al tegen. We hebben met haar vorig jaar een indrukwekkend bezoek aan Zhaojue en Xichang gebracht waar zij met haar Relevant Art mooi werk doet onder haar Yi-volk.  Het was een heel hartelijk weerzien, maar morgen is er meer tijd bij te praten.

Met Ray, Shera (een Tibetaanse vrouw die bij Blue Sheep werkt en Engels spreekt) en Hong Xue gingen we eten bij een genabuurd restaurantje. De manier van eten was weer eens anders: in 2 bakken (formaat afwasteiltje) verzamelde je groente resp. vlees wat je wel wilde hebben. Dat ligt in grote bakken rauw klaar. Vervolgens wordt gewogen hoeveel je hebt en wordt voor je klaar gekookt/ geroerbakt. Lekker, maar het bleek toch pittiger van smaak dan verwacht. Qua inrichting/gewoonten is het in Chinese restaurants echt anders dan in Nederland. Het meisje dat ons de bakken had gegeven ging aan een tafel naast ons zitten en ging op haar telefoon een film kijken met het geluid keihard aan. In Nederland onbestaanbaar, hier niet vreemd.

We namen afscheid van Hong Xue en gingen met Ray en Shera naar mevrouw Li. Van haar wisten we eigenlijk alleen maar dat ze de lama’s maakt die zo populair zijn in onze winkel (en ja, goed nieuws: we hebben er 10 nieuwe mee kunnen nemen…). Mw. Li heeft een werkruimte/atelier in een gebouw dat de overheid beschikbaar stelt voor gehandicapten. Dat is de enige voorziening van dit soort die er is in Chengdu (realiseer je dat Chengdu zoveel inwoners als Nederland heeft). Men krijgt de ruimte, maar verder moet men zichzelf zien te redden.  Mw. Li heeft vanwege kinderpolio en andere ziektes geen benen. Toen we na wat omzwervingen bij haar aankwamen werden we zeer hartelijk ontvangen en omhelsde ze ons (vrij ongebruikelijk bij eerste contact in China). We kwamen in de ruimte waar zij haar handwerk maakt en troffen daar ook een vriendin van haar aan die ook in een rolstoel zit. Mw. Li maakt niet alleen lama’s, maar ook allerlei andere producten. Zo stonden er in allerlei soorten en maten in glas gemaakte kunstwerken van gekleurd zand. Zij is daar zeer bedreven in en dat zie je op de foto’s en in het filmpje HIER.Speciaal voor ons liet ze zien hoe ze een potje vult met zandkunst. Ongelofelijk dat ze zulke scherpe tekeningen kan maken. Wat een gepriegel, wat een geweldige kleine motoriek heeft zij! In zo’n 20 minuten heeft ze zo’n klein potje gevuld, maar toen ze er mee begon ging dat natuurlijk veel langzamer. We hebben een aantal van de kleine potjes die je op de foto’s ziet meegenomen voor onze winkel in Nederland.

Indrukwekkender nog dan de producten waren de verhalen die de beide vrouwen vertelden. Mw. Li vertelde hoe ze elke ochtend vroeg zelf met de metro naar het gebouw komt om te werken, in haar rolstoel. Het is ongelofelijk hoe positief deze vrouw in het leven kon staan ondanks haar grote fysieke problemen. Voor haar is Blue Sheep (en vooral dr. Ray) een redder die ze zeer hoog heeft.

De vriendin van mw. Li vertelde een aangrijpend verhaal over haar handicap. Zij is, net als Hong Xue die we ’s ochtends ontmoetten, ook gehandicapt geworden door een aardbeving, die van 1976. Ze was nog een klein kind destijds van drie jaar. Vanwege dat het huis waar ze met haar oma woonde instortte raakten haar beide benen verlamd. De situatie was destijds echt moeilijk voor het gezin: men heeft bijna 10 jaar in een tent gewoond na de aardbeving voordat er weer iets van woonruimte was. Ook zij heeft zich omhoog geknokt ondanks haar problemen. Ze vertelde dat ze vanwege haar sportprestaties op het gebied van rolstoel tennis is uitgekomen op de paralympics namens China en ze is destijds in Japan kampioen geweest.

Nadat we zo’n anderhalf bij hen waren geweest vertrokken we weer richting de Blue Sheep shop. Met z’n vieren in de taxi, een ritje van zo’n 25 minuten, maakt je drie euro armer. En het verkeer qua auto’s, bussen, fietsen en andere voertuigen op wielen blijft boeiend om naar te kijken, zo kriskras, verwonderlijk dat het niet vaker tot een botsing leidt. Terug in Blue Sheep hebben we de inkopen die we vanmorgen al verzameld hadden afgerekend. Het ‘gevaarlijke’ is dat hoe langer je daar bent, hoe voller je tas wordt. Enerzijds omdat we zelf door de winkel lopen te kijken en hoe langer je er rondloopt hoe meer je ziet dat je eerst niet had gezien en dat interessant is om mee te nemen (bijv. kerstkaarten 😉). Aan de andere kant komt er ook steeds wel weer iemand van het personeel om op iets te wijzen. Ray liet me wat kaarten zien met paperwork en vertelde dat de mevrouw die dit gemaakt had momenteel ernstig ziek in het ziekenhuis ligt met TBC. Ze had 150 kaarten gemaakt, waarvan Ray dan de helft opkoopt. Eerlijk gezegd vond ik (Karin) de kaarten niet mooi, maar we hebben van Ray geleerd dat je inkopen voor 1/3 moeten bestaan uit spullen die je heel mooi vindt, 1/3 spullen die je wel aardig vindt, en 1/3 spullen die je lelijk vindt. Nou, van die laatste categorie hadden we nog niet zoveel, dus een aantal van die kaarten zijn meegenomen door ons.

Met een volle tas met spullen en een lege portemonnee (wij zijn een van de weinigen die niet met de mobiel (kunnen) betalen maar een paar duizend kuai contant neerleggen) vertrokken we naar ons hostel, weer lekker met de taxi. Daar hebben we wat gerust en wilde plannen gemaakt voor de avond, die we niet uit hebben gevoerd omdat het 1. Regende en 2. Niet verstandig was om te gaan doen. Dus kwamen we voor ons avondeten weer bij het trappetjes-restaurant uit waar we vorig jaar ook een paar keer waren geweest, hier lekker dicht bij. De rest van de avond hebben we jullie weer op de hoogte gebracht van deze dag door de blog te typen en de foto’s en filmpjes op de site te zetten. Dus ben je nu weer bij! En de video van deze dag zie je HIER.

Tipje van de sluier voor morgen: in de ochtend hebben we afgesproken met Katja van Dancing Yak. Met haar hebben we vorig jaar kennis gemaakt, zij woont en werkt hier vlakbij. En in de middag hebben we afgesproken met Vuguo van Relevant Art, haar kennen we ook van vorig jaar en ze kwam in dit verhaal al even langs.

Dank voor het lezen, dank voor je belangstelling! Fijne dag/ avond verder!